در جهانی كه سرعت، فرمانروای اصلی است و سلامت روح و روان اغلب در میان انبوه دغدغه‌های روزمره گم می‌شود، برخی برنامه‌ها همچون یك پناهگاه امن عمل می‌كنند. برنامه «با من بگو»، دقیقاً همان پناهگاه امن است؛ یك اتاق درمان رادیویی فرضی كه شنونده را وادار می‌كند چشمانش را ببندد و تمام تمركزش را بر گفت‌وگوی روان‌شناس و مراجع كننده بگذارد. برنامه «با من بگو» وارد فاز تصویری شده است. این تحول یك استراتژی هوشمندانه برای عمیق‌تر كردن تأثیرگذاری، ملموس‌تر كردن فرایند درمان و شكستن آخرین دیوار میان شنونده و متخصص است.


به گزارش روابط عمومی رسانه ملی، برنامه «با من بگو» چه در فرمت صوتی و چه در نسخه تصویری، مأموریت خود را باقدرت پیش می‌برد؛ عادی‌سازی سلامت روان و كاهش موانع مراجعه تخصصی. اگر در فرمت رادیویی، تمركز بر شنیدن بود، در فرمت تصویری، تمركز بر دیدن فرایند است. این ملموس بودن، اعتماد مخاطب را نسبت به فضای مشاوره افزایش داده و به مخاطبانی كه دچار تردید هستند كمك می‌كند تا با دیدن یك نمونه موفق برای مراجعه به درمانگر، آماده شوند. در این گزارش عوامل تولید و كارشناسان این برنامه، به سؤالاتی از قبیل اینكه آیا تصویر می‌تواند همان‌قدر كه صدا بر تخیل اثر می‌گذارد، بر باور مخاطب اثر بگذارد؟ پاسخ‌های جامعی می‌دهند.


عبور از مرز تخیل به واقعیت ملموس

ملیحه كاظمی، تهیه‌كننده و نویسنده برنامه با اشاره به اینكه ساختار برنامه «با من بگو» شبیه‌سازی یك جلسه واقعی مشاوره است، می‌گوید: برنامه «با من بگو» با یك ساختار خلاقانه، یك گفت‌وگوی درمانی زنده را شبیه‌سازی می‌كند. در این اتاق فرضی، یك روان‌درمانگر متخصص حضور دارد و در مقابل او، بازیگری در نقش درمان‌جو (مراجع) با دغدغه‌های واقعی مردم قرار می‌گیرد. این ساختار، به شنونده یا بیننده این امكان را می‌دهد كه بدون احساس قضاوت، مشكلات رایج روان‌شناختی را لمس كند و راه‌حل‌های عملی را بیاموزد.


كاظمی درباره تحول از رادیو به تصویر این‌گونه توضیح می‌دهد: ابتدا، زیبایی برنامه در این بود كه مخاطب با شنیدن صدا، اتاق را در ذهن خود مجسم می‌كرد؛ این فضا به‌نوعی پردازش رویا و تخیل را تقویت می‌كرد. اما با تصویری شدن، ما امتیاز جدیدی كسب كردیم. درواقع الان مخاطب، فیزیك‌درمانگر و مراجع كننده را می‌بیند، لحن‌های دقیق را مشاهده می‌كند و این تصویر می‌تواند تأثیری عمیق‌تر بر مخاطب بگذارد.


تهیه‌كننده و نویسنده برنامه «با من بگو» گفت: هدف نهایی ما این است كه مخاطب بفهمد مراجعه به اتاق درمان، یك امر عادی و ضروری است و درواقع تصویر كمك می‌كند ترس‌ها كم شوند و افراد جرأت قدم گذاشتن به سمت مشاوره را پیدا كنند.


كاظمی در پایان سخنانش تصریح كرد: برنامه «با من بگو» كاری از گروه سلامت روان و سلامت معنوی رادیو سلامت، شنبه تا چهارشنبه ساعت 10 صبح از موج اف‌ام ردیف 102 مگاهرتز پخش می‌شود و نسخه تصویری آن یكشنبه‌ها ساعت 10 صبح از طریق تارنمای رادیو سلامت و اپلیكیشن ایران صدا در دسترس علاقه‌مندان قرار می‌گیرد.


دروازه‌ای به‌سوی آگاهی عمومی

لیلا رحیمیان، گوینده و كارشناس برنامه «با من بگو» كه وظیفه مهم برقراری پل ارتباطی میان محتوای تخصصی و درك عمومی مخاطب را دارد، به دستاوردهای اجتماعی برنامه اشاره می‌كند: محوریت برنامه، روان‌شناسی و مشاوره است. من به‌عنوان كسی كه روایت‌گر مسیر هستم، تلاش می‌كنم ارتباط میان تخصص و نیاز مخاطب را برقرار كنم. باید بگویم كه این برنامه تأثیر شگرفی در آگاهی‌ بخشی و ارتقاء دانش عمومی داشته است.


وی افزود: مهم‌ترین دستاورد ما این است كه قدم بزرگی در كاهش مقاومت مردم برای مراجعه به روان‌شناس برداشته‌ایم. وقتی مردم می‌بینند كه افراد موفق و عادی هم همین دغدغه را دارند، مراجعه كردن درمان‌جو به متخصص آسان‌تر می‌شود.


الگوبرداری از دغدغه‌های روزمره

فرانك رفیعی طاری كه در حوزه دوبله، مجری بازیگر، نویسندگی و كارگردانی فعالیت دارد، در این برنامه نقش مراجع كننده را بر عهده دارد، با تأكید بر اینكه این برنامه بازتابی از دغدغه‌های امروزی جامعه را بر دوش می‌كشد و بر جنبه الگوسازی تأكید دارد، می‌گوید: نقش من این است كه مشكلات رایجی كه ممكن است در هر خانواده‌ای وجود داشته باشد را مطرح كنم.


وی اضافه كرد: برنامه «با من بگو» برنامه‌ای بسیار مفید است؛ زیرا همه انسان‌ها به‌نوعی نیاز به مشاور و روان‌شناس دارند؛ زیرا بسیاری از مسائل از دل همین جامعه برمی‌خیزد.


رفیعی طاری گفت: ما در برنامه «با من بگو» در واقع راهنمایی عملی ارائه می‌دهیم برای كسانی كه هنوز آمادگی لازم برای مراجعه حضوری را نیافته‌اند؛ برنامه كمك می‌كند تا كم‌كم این باور در آنها تقویت شود كه مراجعه به روان‌شناس نه‌تنها سخت نیست، بلكه لازم است.


تمركز بر مسائل اضطرابی و دغدغه خانواده‌ها

محمدباقر حسن‌وند، روان‌درمانگر كودك‌ونوجوان و عضو هیئت‌علمی دانشگاه علامه طباطبایی با تمركز بر مسائل پیچیده‌تر، حوزه تمركز برنامه را روشن می‌سازد: موضوعاتی كه در تماس‌ها و مراجعات در این برنامه مطرح می‌شود، بیشتر در طیف اضطرابی، خلقی و البته مسائل حساس حوزه كودك‌ونوجوان قرار دارد. آنچه اتاق درمان فرضی ما به‌دست آورده، افزایش چشمگیر آگاهی و پذیرش عمومی نسبت به نیاز به متخصص سلامت روان است.


وی تصریح می‌كند: ما نشان دادیم كه سلامت روان، موضوعی پیش پا افتاده نیست و نادیده گرفتن آن می‌تواند ریشه‌های مشكلات جسمی جدی شود. نكته جالب این است كه بیشتر تماس‌گیرندگان اصلی، خود والدین (مادر یا پدر) هستند كه دغدغه فرزندشان موضوع اصلی برنامه را شكل می‌دهد و آنها در وهله اول آگاهی اولیه را كسب می‌كنند.